Voor literatuurlijst klik hier.

Is de

WEEKCYCLUS

veranderd?

Is het mogelijk dit te weten? Ja!

Daarover kunnen we zekerheid

hebben. We kunnen bewijzen

welke dag van de week dezelfde

zevende dag is als die waarop

God rustte, die Hij zegende en

bij de Schepping afzonderde!

Het is een bijbels gegeven dat de zevende dag de sabbat van God is. Ook is gegeven dat God bij de schepping de zevende dag tot heilige tijd heeft gemaakt en dat Hij ons heeft geboden deze heilig te houden.

De vragen

Maar hoe kunnen wij vandaag weten welke dag de ware zevende dag is die God bij de schepping heeft gezegend en geheiligd?

Is de tijd verstoord? Is de kalender veranderd? Liet men niet een keer tien dagen uitvallen?

En wat voor invloed heeft het wonen op een ronde aarde? Is het niet zo dat men door om de aarde te reizen ”een dag wint” dan wel ”een dag verliest”?

En hoe staat het met Jozua's lange dag? Bracht die verandering in de weekcyclus?

Hoe kunnen wij weten dat de naam ’zaterdag’, een heidense naam, werd gegeven aan de, volgens de kalender die God heeft gegeven, zevende dag van de week?

Op al deze vragen bestaat een duidelijk antwoord – en vele gegevens voor een positief bewijs! Gods Woord zegt: ”Toetst alles”. We gaan alle vooroordelen verdrijven.

Vroegere kalenderwijzigingen

De tegenwoordig in gebruik zijnde kalender, een Romeinse kalender, is weleens gewijzigd, maar die wijziging verstoorde niet de wekelijkse cyclus.

Vóór de verandering ervan werd deze kalender de Juliaanse kalender genoemd, omdat hij ontstond ten tijde van Julius Caesar, en wel in 45 of 46 v.Chr., verscheidene jaren voor de geboorte van Christus. De enige wijziging die ooit werd aangebracht, vond plaats op bevel van paus Gregorius XIII en sindsdien wordt de kalender de Gregoriaanse kalender genoemd.

Een jaar op de Juliaanse kalender bleek te lang: er werden te vaak schrikkeljaren ingelast. In 45 v.Chr. ging men ervan uit dat het jaar precies 365¼ dagen lang was en om de extra kwart dag van elk jaar te verwerken werd er elke vier jaar een dag aan de maand februari toegevoegd. Later werd echter ontdekt dat het jaar 12 minuten en 14 seconden korter is. Bijgevolg was de kalender in de tijd van paus Gregorius XIII tien dagen op de seizoenen vooruit. De lente-evening viel daardoor op 11 maart in plaats van op 21 maart. Iedere eeuw was volgens de Juliaanse kalender ruim ¾ dag te lang.

Om dit te corrigeren liet men op de kalender tien dagen uitvallen. Deze vervielen evenwel van het aantal dagen van de maand, niet van het aantal dagen van de week. D.w.z. dat het alleen betrekking had op de datum en niet op de weekindeling. Een zekere Lilius stelde de methode voor die werd aangenomen om de wijziging aan te brengen. In de Catholic Encyclopedia, Vol. 9, p. 251, lezen wij onder het artikel ’Lilius’, dat deze wijziging verklaart: ”Aldus werd ieder denkbaar voorstel gedaan; slechts één idee kwam nooit ter sprake, t.w. het prijsgeven van de zevendaagse week.”

In de Catholic Encyclopedia, Vol. 3, p. 740, artikel ’Chronology’, lezen wij: ”Er moet op worden gewezen dat in het christelijke tijdperk de volgorde van de dagen van de week nooit is onderbroken. Toen dus Gregorius XIII in 1582 de kalender hervormde, werd donderdag 4 oktober gevolgd door vrijdag 15 oktober. Zo ook in Engeland, waar in 1752 woensdag 2 september werd gevolgd door donderdag 14 september.”

Aangezien de katholieken de kalender wijzigden, is de Catholic Encyclopedia de beste geschiedkundige autoriteit inzake deze kwestie, en het bewijs is positief.

De Gregoriaanse kalender is langzaam buiten de Kerkelijke Staat en de geheel katholieke landen aanvaard: in Engeland en koloniën (Noord-Amerika) eerst in 1752, in Duitsland volledig in 1776, in Zweden in 1823, in Rusland in 1918 (het verschil was inmiddels opgelopen tot 13 dagen). In Nederland is de Gregoriaanse kalender in de verschillende provincies op diverse tijdstippen tussen 1582 (Holland en Zeeland) en 1701 (Drenthe) in gebruik genomen.

Aanvankelijk werd er dus tien dagen (data) weggelaten. De ene dag was het de 4^e en de dag daarop was het de 15^e oktober. Maar de 4^e was een donderdag en de volgende dag was het vrijdag. Van de ene sabbat tot de volgende bleven er precies zeven dagen, zeven zonsondergangen. De verandering in de kalender veranderde op geen enkele wijze de sabbat, en evenmin de volgorde van de dagen van de week.

Vanaf de tijd van Christus tot op heden heeft nooit enige verandering in de weekcyclus plaatsgevonden. De zaterdag van tegenwoordig is dezelfde zevende dag van de week als in de tijd van Christus. Wij kunnen er daarom zeker van zijn dat wij dezelfde sabbatdag houden die Christus hield, en waarmee Hij ons een voorbeeld gaf – dezelfde dag waarover Hij zei dat Hij er de HEER van is (Markus 2:28).

Reizen om de wereld

Als we een lange reis maken in oostelijke of westelijke richting ”winnen we tijd” of ”verliezen we tijd”. We kunnen zelfs een dag ”winnen” of ”verliezen”.

Maakt dit het gebod onmogelijk dat zegt: ”Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt . . . de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God”. Heeft God dit gebod zo ingewikkeld gemaakt dat er een astronoom voor nodig is om ons te zeggen op welke wijze wij het moeten gehoorzamen?

Men kan stellen dat men een dag verliest door in westelijke richting om de wereld te reizen, of een dag wint door in oostelijke richting te reizen. Maar dit verlies of die winst is schijn, geen realiteit.

Bedenk eens wat er zou gebeuren als dit waar was. Stel u tweelingbroers voor; de één reist in westelijke richting om de wereld, de ander in oostelijke richting. Als de één werkelijk een dag zou verliezen, terwijl de ander een dag zou winnen, dan zou de één na een dergelijke reis twee dagen ouder zijn dan zijn tweelingbroer. Als zij maar genoeg van dergelijke reizen zouden maken, zou de één na verloop van tijd oud genoeg zijn om de vader van zijn eigen tweelingbroer te zijn! Dit is bespottelijk, maar het illustreert de kern van de zaak.

De gehele wereld is verdeeld in tijdzones. Wat voor de reiziger van toepassing is, is de plaatselijke tijd en dag. De weekindeling bestaat overal op aarde. Als we op een dinsdag in een land aankomen, dan is het over vier dagen sabbat en de vorige sabbat was drie dagen geleden. M.a.w. wij houden de dag wanneer de dag tot ons komt.

De lange dag van Jozua

Er is nog een andere redenering. De lange dag van Jozua, toen de zon ”omstreeks een volle dag” stilstond, wordt daarin omgerekend op een manier die moet aantonen dat de zondag de zevende dag van de week is.

Het bijbelverslag is te vinden in Jozua 10. Jozua had vijf koningen van de Amorieten een nederlaag toegebracht. De Amorieten gingen op de vlucht. Voordat de duisternis zou invallen wilde Jozua met zijn leger de vijandelijke legers vernietigen.

Jozua 10:12  Toen sprak Jozua tot de HERE ten dage, waarop de HERE de Amorieten aan de Israëlieten overleverde, en hij zeide in tegenwoordigheid van Israël: Zon, sta stil te Gibeon en gij, maan, in het dal van Ajjalon! 13  En de zon stond stil en de maan bleef staan, totdat het volk zich op zijn vijand gewroken had. Is dit niet geschreven in het Boek des Oprechten? De zon nu bleef staan midden aan de hemel en haastte zich niet onder te gaan omstreeks een volle dag.

Hierop wordt een misleidende redenering toegepast, waaruit zou moeten blijken dat de zondag van nu in feite de voortzetting is van de zevende dag van de schepping. In deze redenering wordt ”de lange dag van Jozua” als twee dagen geteld. Die ene lange dag wordt weergegeven als dinsdag en woensdag. Enerzijds worden de zonsondergangen geteld waardoor de zaterdag wordt verschoven naar de zondag. Dan wordt beweerd dat de zondag de zevende dag van de schepping wordt. Anderzijds wordt 24-urige perioden geteld – de lange dag wordt geteld als 2 x een 24-urige periode. Deze redenering is volgens Gods Woord fout!

In Genesis lezen we dat God zijn werkdag eindigde met zonsondergang en dat Hij de volgende morgen na zonsopgang weer aan het werk ging. Daar wordt gesteld: ”Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de eerste dag”, ” . . . de tweede dag”, enzovoort. Nergens zegt Gods Woord: ”De eerste 24 uur was de eerste dag”; ”de volgende 24 uur was de tweede dag”, enz. Wanneer de zon ondergaat eindigt de dag en begint de avond en de nacht. En vanaf zonsopgang begint de volgende dag. Als God een dag langer wil laten duren door de zon en de maan stil te laten staan, dan eindigt die dag toch pas wanneer de zon ondergaat. Wat mensen redeneren is niet relevant. Noemt de Bijbel deze lange dag twee dagen?

Jozua 10:14  Een dag als deze is er noch vroeger, noch later ooit geweest, waarop de HERE zo iemands stem verhoorde, want de HERE streed voor Israël.

De Bijbel noemt het een dag – gewoon één dag. Maar om hem in overeenstemming te brengen met de algemeen verbreide gewoonte om de heidense zondag te vieren, moet deze dag worden verdraaid en als twee dagen worden geteld. Maar dat is in strijd met de bijbeltekst.

Vervolgens brengt deze redenering op vernuftige wijze de lezer in verwarring door de ene keer 24-urige perioden te tellen en de andere keer het aantal zonsondergangen. De bedenker van deze redenering gebruikte perioden van 24 uur om vrijdag zaterdag te laten schijnen – de feitelijke 7^e dag, zaterdag, zou dus veranderd zijn in de 6^e dag. Vervolgens draait hij de zaak om en telt deze zelfde dagen nog eens, maar nu volgens het aantal zonsondergangen teneinde de zondag als de 7e dag te laten uitkomen.

Jozua's lange dag duurde circa 48 uur volgens een door de mens gemaakte klok, maar het was één dag, en de Bijbel spreekt over een dag, en zegt uitdrukkelijk dat hij verschilde van andere dagen: ”een dag als deze” – niet ’dagen’, maar ’dag’. Het was één enkele dag! Dat zegt God! Gods week is gemaakt in zeven dagen en wordt naar het aantal zonsondergangen geteld.

Maar eigenlijk hoeven wij niet verder terug te gaan dan tot de tijd van Christus! Immers, als deze redenering over Jozua's lange dag waar is – als deze ene lange dag twee dagen zou zijn – dan heeft Jezus de sabbat, die door God tot heilige tijd werd gemaakt, geschonden, want Hij hield dan de 6^e, niet de ware 7^e dag. En als wij Jezus hiervan beschuldigen, beschuldigen wij Hem van het begaan van zonde, want zonde is de overtreding van de wet, en niemand zal willen beweren dat het sabbatpunt van de wet tijdens Jezus' leven werd afgeschaft! Als Hij heeft gezondigd, dan zijn wij zonder hoop!

Christus is zelf de Schepper van alles, inclusief de sabbat.

Colossenzen 1:16  want in Hem zijn alle dingen geschapen, die in de hemelen en die op de aarde zijn, de zichtbare en de onzichtbare, hetzij tronen, hetzij heerschappijen, hetzij overheden, hetzij machten; alle dingen zijn door Hem en tot Hem geschapen.

Daarom wist Jezus wat de juiste dag was. Hij was de Schepper en de Heer van die dag.

Markus 2:27  En Hij zeide tot hen: De sabbat is gemaakt om de mens, en niet de mens om de sabbat. 28  Alzo is de Zoon des mensen heer ook over de sabbat.

Hij hield de ware sabbat, en de kalendergeschiedenis bewijst dat de tegenwoordige zaterdag precies dezelfde zevende dag is die Jezus hield. Wij zouden zeker dezelfde dag moeten willen houden die Jezus hield!

Werd tussen Adam en Mozes de week verstoord?

Adam was geschapen en leefde toen de zon aan het einde van de zesde dag van de scheppingsweek onderging – toen God van zijn werk rustte. Adam wist wat de zevende dag was. Jezus noemde Abel ”rechtvaardig” (Matth. 23:35), dus Abel hield de sabbat. Henoch ”wandelde met God”, dus Henoch hield de sabbat – en hij werd ”weggenomen” ongeveer zeventig jaar voordat Noach werd geboren. Gedurende deze hele tijd wist men welke dag dezelfde zevende dag was. Adam leefde nog 240 jaar tegelijk met Metuselach, en totdat Lamech 52 jaar oud was. Deze mensen wisten welke dag de zevende dag was. Metuselach leefde 599 jaar tegelijk met Noach, en Lamech leefde 595 jaar tegelijk met Noach.

Noach zal zeker van hem, en van anderen, hebben gehoord wat dezelfde zevende dag was. En Noach hield hem, want Noach was een prediker van gerechtigheid (2 Petr. 2:5) – en ”al uw geboden zijn gerechtigheid” (Ps. 119:172).

Sem was eveneens gehoorzaam en hij leefde tot Abraham 146 jaar oud was. Noach stierf slechts ongeveer zes jaar voordat Abraham werd geboren. Abraham hield Gods sabbat.

Genesis 18:19  want Ik heb hem [Abraham] gekend, opdat hij gebieden zou, dat zijn zonen en zijn huis na hem de weg des HEREN zouden bewaren door gerechtigheid en recht te doen, opdat de HERE aan Abraham vervulle wat Hij over hem gesproken heeft.

Genesis 26:5  omdat Abraham naar Mij geluisterd en mijn dienst in acht genomen heeft: mijn geboden, mijn inzettingen en mijn wetten.

Evenals zijn zoon Isaäk, zijn kleinzoon Jakob, en zijn achterkleinzoon Jozef – zij allen onderhielden rechtvaardig de geboden (Ps. 119:172). Nee, tot aan de tijd van Jozef raakte de tijd niet in de war.

Maar na de dood van Jozef werden de Israëlieten (de kinderen van Jakob) slaven in Egypte. ”Daarom”, zo staat er geschreven, ”stelde men opzichters van herendiensten over hen aan om hen door de hun opgelegde dwangarbeid te onderdrukken . . . Toen lieten de Egyptenaren de Israëlieten onder mishandeling werken; ja, zij maakten hun het leven bitter door harde slavenarbeid . . .” (Ex. 1:11, 13-14).

De Egyptenaren vierden de sabbat niet. Zij sloegen de Israëlieten in hun slavenarbeid, op de sabbatten evenzeer als op andere dagen. Deze Israëlieten mochten gedurende ongeveer 150 tot 175 jaar – verscheidene generaties lang – de sabbat niet vieren. Zij hadden geen priesters. Er waren geen sabbatdiensten of godsdienstige bijeenkomsten. Waarschijnlijk was er ook geen godsdienstonderwijs – in ieder geval was er niets op georganiseerde schaal toegestaan.

En er was geen Bijbel – geen enkel schriftelijk verslag van Gods onderricht of van Gods Wet! De Bijbel zegt: ”Het woord des Heren blijft in der eeuwigheid” (1 Petrus 1:25). Indien er voor Mozes enig geïnspireerd Woord van God was geschreven, dan zou dat vandaag bestaan. De eerste bijbelteksten werden door Mozes geschreven, nadat de Israëlieten uit de Egyptische slavernij waren bevrijd.

De generatie Israëlieten die door Mozes uit Egypte werd geleid had geen enkel godsdienstonderwijs ontvangen. De Egyptenaren (en ook de Grieken) verdeelden oorspronkelijk de maand in 3 weken van 10 dagen. Waarschijnlijk wisten de Israëlieten maar weinig over de sabbat. De weekcyclus zou in de war geraakt kunnen zijn voor hen. Maar als dat al het geval was, God openbaarde hem door verbazingwekkende wonderen!

God openbaarde de scheppingssabbat aan Israël

In de tijd van Mozes openbaarde God aan alle Israëlieten de ware scheppingssabbat door manna uit de hemel te laten regenen.

In de woestijn Sin, twee weken voordat zij bij de Sinaï aankwamen, mopperden en klaagden zij over gebrek aan eten.

Exodus 16:4  Toen zeide de HERE tot Mozes: Zie, Ik zal voor u brood uit de hemel laten regenen; dan zal het volk uitgaan en verzamelen zoveel als voor elke dag nodig is, opdat Ik het op de proef stelle, of het al dan niet wandelt naar mijn wet.

Dit houdt verband met of wij Gods Wet willen houden. Ongehoorzaamheid is zonde.

Vers 6  Daarop zeiden Mozes en Aäron tot alle Israëlieten: Vanavond [andere vertalingen: op de avond of aan de avond, nl. de volgende avond] zult gij weten, dat de HERE u uit het land Egypte heeft geleid. 7  En morgenochtend zult gij de heerlijkheid des HEREN zien . . . Vers 9  En Mozes zeide tot Aäron: Zeg tot de gehele vergadering der Israëlieten: nadert voor het aangezicht des HEREN . . . Vers 10  Terwijl nu Aäron sprak tot de gehele vergadering der Israëlieten, richtten zij hun blik naar de woestijn, en zie, de heerlijkheid des HEREN verscheen in een wolk. Vers 13  En des avonds [na zonsondergang] kwamen kwakkels opzetten en overdekten de legerplaats; en des morgens was er een dauwlaag rondom de legerplaats.

Op die dag verscheen de heerlijkheid des HEREN. Dit kunnen we zien als een Godsdienstige bijeenkomst. De kwakkels kwamen pas opzetten toen de zon onderging. Waarom? Omdat dit een sabbatdag was. 's Avonds na zonsondergang toen die dag eindigde, kwamen de kwakkels, en het volk was toegestaan aan het werk te gaan om voedsel in te zamelen.

De volgende morgen viel het manna. Dit was de eerste dag van de week. Als zij probeerden manna tot de volgende dag te bewaren, kwamen er wormen in en stonk het (vers 20). Op de zesde dag (vers 22) kwam er tweemaal zoveel uit de hemel en iedereen verzamelde tweemaal zoveel.

Vers 23  Toen zeide hij tot hen: Dit is wat de HERE gezegd heeft: een rustdag, een heilige sabbat is het morgen voor de HERE . . .

Zij bewaarden het en op deze dag was het niet door de wormen bedorven en stonk het niet.

Sommige Israëlieten waren zoals sommige mensen van vandaag, die er niet zeker van zijn welke dag de sabbat is, ofwel of het wel enig verschil uitmaakt. Zij gingen op de zevende dag naar buiten om wat te verzamelen (vers 27), maar zij vonden niets! Op deze dag had God niets gezonden! Door drie wonderen toonde God hun dus welke dag de ware scheppingssabbat is.

Tussen toen en de tijd van Christus kan de weekcyclus onder het strikte Mozaïsche regime niet verstoord of in de war geraakt zijn. Wij hebben al aangetoond dat de lange dag van Jozua eenvoudig één dag was en dat deze de tijdrekening op geen enkele wijze heeft veranderd. Als dat wel het geval was geweest, dan zou Christus de verkeerde dag hebben gehouden! En zo komen wij in de tijd van Christus en wij weten dat tot die tijd de week niet in de war is geraakt.

Het bewijs van het Joodse volk

Als wij ervan overtuigd zijn dat Jezus ons een juist voorbeeld heeft gegeven en dat Hij de juiste zevende dag heeft gehouden, dan hoeven wij geen enkele moeilijkheid meer te hebben.

Merk op dat de dag die Jezus naar zijn gewoonte hield (Lukas 4:16), dezelfde dag was die alle Joden hielden, want zij hadden een dienst in de synagoge: vers 17, 20.

Ongeveer 42 jaar later werd het Joodse volk naar vele landen op aarde verdreven. Vanaf die tijd tot op heden zijn zij van elkaar gescheiden geweest en over alle naties verspreid. Tijdens de Middeleeuwen stonden de Joden in China op geen enkele wijze in verbinding met de Joden van Afrika; de Joden in Europa hadden geen contact met Joden in andere delen van de wereld. Maar sinds de communicatie over de gehele wereld onbegrensd is, treffen wij de Joden niet in een verwarde toestand aan.

Als de weekcyclus verstoord was, zouden de Joden in het ene deel van de wereld de ene dag vieren en de Joden in andere delen andere dagen. Maar overal – in elk land op aarde – zien wij dat de Joden altijd precies dezelfde dag hebben gehouden: de dag die wij zaterdag noemen – de ware zevende dag.

Het Joodse volk is het wonder van de geschiedenis – en zij zijn ook een bewijs dat wij de sabbat niet zijn kwijtgeraakt. Vraag aan willekeurig welke orthodoxe Jood van vandaag, of hij zijn sabbat is kwijtgeraakt. Welnu, zo'n idee zou volslagen onzin voor hem zijn. Hij verkeert niet in onzekerheid!

Het bewijs van de Gemeente

Nog een bewijs! Wij hebben een geschiedenis van de ware Gemeente van God gedurende alle eeuwen vanaf Christus tot nu. Het is altijd een sabbathoudende Gemeente geweest.

Zoals in Openbaring 12:6 is geprofeteerd moest deze ware Gemeente gedurende de Middeleeuwen naar de ”woestijn” (wildernis, verlaten plaatsen, eenzame gebieden) vluchten, buiten het rechtsgebied van het Romeinse Rijk, dat werd beheerst door het traditionele christendom.

De keizer van het Romeinse Rijk had in 321 reeds de dag van de zon (de eerste dag van de week) tot wekelijkse rustdag verklaard. Het concilie in 325 belette bijeenkomsten op de sabbat en in 363 verbood het Concilie van Laodicea om op de sabbatdag te rusten en dwong de christenen om op die dag te werken. De doodstraf werd uitgesproken over iedereen die zou blijken de sabbat te houden. Vele ware christenen stierven de marteldood omdat zij deze dag hielden. Als mensen bereid zijn hun leven te geven teneinde Gods geboden te houden, denkt u dat zij dan de juiste dag uit het oog verloren kunnen hebben?

En nu in onze eigen tijd zien wij dat deze Gemeente, de ware christelijke Gemeente, de dag houdt die zaterdag wordt genoemd – dezelfde dag die het Joodse volk gedurende ieder jaar vanaf Christus tot nu heeft gehouden.

Het bewijs van de rede

En nog een bewijs! Waarom zou de weekcyclus verstoord zijn? Hoe zou die verstoord kunnen zijn? Denk eens na! Een persoon zou wellicht op een zaterdagmorgen wakker kunnen worden denkend dat het vrijdag was en dus tot zondag wachten om zijn sabbat te houden. Maar om de weekcyclus te verstoren zou niet slechts één mens, maar ieder ander in zijn dorp of stad – iedere persoon in iedere provincie, staat of land van de gehele wereld – iedere persoon in iedere natie op aarde – zou op dezelfde morgen met dezelfde hallucinatie hebben moeten ontwaken! Denkt u dat dat mogelijk is? Toch gelooft u dat dit is gebeurd als u gelooft dat de weekcyclus is verstoord!

Het getuigenis van astronomen

Tenslotte hebben wij nog het getuigenis van astronomen. Wij citeren uit de officiële regeringsverklaringen van de Volkenbond, gepubliceerd op 17 augustus 1926 in een officieel document van de Bond.

De regering van Finland overlegde de volgende observatie van een van haar astronomen: ”De hervorming [de kalenderhervorming door de Bond] zou een breuk betekenen voor de indeling van de week, die al zovele duizenden jaren wordt gevolgd, en daarom door een eeuwenoud gebruik is geheiligd.”

De regering van Frankrijk overlegde de volgende verklaring van twee van haar destijds voornaamste astronomen: ”Een essentieel punt is dat van de continuïteit van de week . . . een continuïteit die nu al zoveel eeuwen bestaat.” ”De continuïteit van de week . . . is zonder twijfel de oudste wetenschappelijke instelling die de Oudheid ons heeft nagelaten.” Prof. D. Eginitis, directeur van het observatorium van Athene en lid van het Comité van de Bond constateerde: ”De continuïteit van de week . . . heeft alle eeuwen, en alle bekende kalenders doorstaan, en is nog altijd intact.”

En zo zouden wij kunnen doorgaan. Dit is evenwel voldoende. Wij presenteerden het bewijs van de geschiedenis, het bewijs van de kalender, het bewijs van het Joodse volk, het bewijs van de martelaren van de ware Gemeente, het bewijs van de rede, het getuigenis van de astronomen.

En, zouden wij eraan kunnen toevoegen, een even positief bewijs is dat van de Rooms-Katholieke Kerk, die gedurende alle eeuwen haar zondag intact heeft gehouden, als de dag die volgt op de zevende-dags sabbat die door Jezus en de eerste apostelen werd gehouden. De katholieke priesters en protestantse dominees en de voorgangers van de vele ’christelijke’ denominaties van vandaag twijfelen er evenmin aan dat hun zondag de ware eerste dag van de week is als de Jood twijfelt aan Gods sabbat.

Zou God een bepaalde dag apartzetten, zijn zegen erop geven (Gen. 2:1-3), er heilige tijd van maken, gebieden dat hij voor eeuwig heilig moet worden gehouden, en vervolgens toelaten dat deze heilige tijd zo zoek raakt, dat wij niet meer kunnen zeggen wanneer hij moet worden gehouden?

Genesis 2:1  Alzo werden voltooid de hemel en de aarde en al hun heer. 2  Toen God op de zevende dag het werk voltooid had, dat Hij gemaakt had, rustte Hij op de zevende dag van al het werk, dat Hij gemaakt had. 3  En God zegende de zevende dag en heiligde die, omdat Hij daarop gerust heeft van al het werk, dat God scheppende tot stand had gebracht.

De weekcyclus verstoord? Zo ja, dan zijn wij allen verloren, want het is een zonde om Gods sabbat te schenden! Dat is het 4^e punt van de Wet.

Zonde is de overtreding van de Wet (1 Joh. 3:4), en als wij de Wet op slechts één van haar punten overtreden – onverschillig welk punt – dan zijn wij schuldige zondaars.

Jakobus 2:8  Indien gij echter de koninklijke wet vervult naar het schriftwoord: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf, dan doet gij wel. 9  Doch indien gij met aanzien des persoons handelt, doet gij zonde en wordt gij door de wet overtuigd van overtreding. 10  Want wie de gehele wet houdt [alle Tien Geboden], maar op één punt struikelt, is schuldig geworden aan alle geboden. 11  Want Hij, die gezegd heeft: Gij zult niet echtbreken, heeft ook gezegd: Gij zult niet doodslaan. Indien gij nu geen echtbreuk pleegt, maar wel doodslag [twee van de Tien geboden], zijt gij toch een overtreder van de wet geworden.

Weet wat de Bijbel zegt over de liefde van God:

1 Johannes 5:3  Want dit is de liefde Gods, dat wij zijn geboden bewaren.